李弥逊(1085~1153)字似之,号筠西翁、筠溪居士、普现居士等,吴县(今江苏苏州)人。大观三年(1109)进士。高宗朝,试中书舍人,再试户部侍郎,以反对议和忤秦桧,乞归田。晚年隐连江(今属福建)西山。所作词多抒写乱世时的感慨,风格豪放,有《筠溪乐府》,存词80余首。
推荐典籍
猜您喜欢
- 那日获诣芳园窃见新栽丛竹萧然可爱不能无诗辄献五章望垂台顾 其一
- 奉和对海红花见寄之什
- 节假之中风气又作仅将伏枕固难登门更献五章代伸一谒疲兵再战已取败于空弮下客请行尚费词于露颖徒堪大噱岂足徧酬虽投刃皆虚冈睹全牛之状然
- 至启伏蒙宠惠宝相花数朵烂然可观发钿合之中纔惊绝艷睹彩牋之上又辱佳篇感叹既盈咏歌斯作辄依高韵拜献拙诗一首
- 庭中千叶玫瑰今春盛发烂然可爱因赋一章寄上僕射相公
- 至启休沐之中静专一室病不复饮无以慰怀性且寡合若何为乐但窗闲弄笔信意乱书无所从意无所得自如而已岂曰诗乎不觉又成五章章之首句皆云朱门
- 至启至学慙半古才不逮人虽酷好风骚而不成文字一联一咏或偶得于斐然于再于三距可投于作者然而业已思虑忍所弃捐幸冀矜其不能且念伸于知己而
- 至性灵迂僻学术空虚幸逢好古之君获在藏书之府惟无功而禄重招髦彦之讥而多病所萦实喜优闲之任居常事简得以狂吟因成恶诗十章以蓬阁多余暇冠
- 至启三伏之中若热尤甚连假之内度日且长忽辱佳篇若谐高会虽勉为赓载而未尽所怀辄更放于击辕庶重陈于摇旆亦既燕居之际聊为大噱之资
- 僕射相公以望重位高识分知足因书台抱遽成雅章清苦振琼烂如裁锦猥蒙宠示实动荣观辄述鄙怀仰依高韵